Ο Γκαμπριέλε Ντ’ Ανούντσιο για τον Ηνίοχο των Δελφών

Σε όποιον τον αντικρίσει έστω και μία φορά, θα μείνει στη μνήμη του για πάντα, μέχρι τον θάνατό του. Είναι εδώ ζωντανός και παρών, μέσα στη σιωπή του την τόσο εύγλωττη σαν τη σιωπή τού δάσους, του ποταμού, του βουνού, των παρθένων άστρων. Στις λιτές και αδρές γραμμές του κορμιού του κλείνεται μια δύναμη τόσο μεγάλη όπως αυτή που κινεί τα αρχέγονα στοιχεία τού Σύμπαντος. Οι συμμετρικές και σταθερές πτυχώσεις του χιτώνα του μιμούνται τη στιβαρότητα των κιόνων στους οποίους στηρίζονται τα αετώματα των ναών, όπου κατοικούν οι θεοί. Το προτεταμένο χέρι του που κρατούσε τα ηνία με σιγουριά, φαίνεται ικανό τώρα να κατευθύνει τον κόσμο. Τα μάτια του τα προσηλωμένα στο τέρμα του αρματοδρομίου με τη βεβαιότητα της νίκης, φαίνονται τώρα στραμμένα με αποφασιστικότητα σε εκείνη τη φωτεινή κορυφή όπου βρίσκονται καρφωμένες οι αθάνατες ελπίδες που κληροδότησε στο ανθρώπινο γένος ο Τιτάνας Προμηθέας.
Δεν είναι πια ο οδηγός ενός άρματος στο αρματοδρόμιο, αλλά ο ηλιακός Ηνίοχος, ο Κυβερνήτης της Ημέρας, ο ρυθμιστής των Άστρων, γαλήνιος και αμετάβλητος όπως ένας νόμος τής Φύσης […] Εκείνος πού επικοινωνεί με ένα τέτοιο αριστούργημα, επικοινωνεί με το σύμπαν.

Gabriele D’Annunzio – L’Auriga di Delfi
A colui che lo guardò pur una volta, egli sarà presente per sempre, sino alla morte. Egli è qui vivo e presente, nel suo silenzio eloquente come il silenzio della selva, del fiume, della montagna, delle vergini stelle. Nelle linee semplici e vaste del suo corpo è chiusa una virtù che è forte come la virtù onde sono animati gli elementi primordiali dell’Universo. Le pieghe simmetriche e ferme della sua tunica simulano la robustezza delle colonne che sostengono i frontoni dei templi abitati dai numi. Il suo braccio proteso, che reggeva le redini con un gesto sicuro, sembra ora capace di reggere il mondo. I suoi occhi, fissi alla mèta agonistica con la certezza della vittoria, sembrano ora intenti a quel vertice di luce ove s’appuntano le speranze immortali che diede il Titano Prometeo alle stirpi terrene. Egli non è più il conduttore di un carro nel circo, ma l’Auriga solare, il duce del Giorno, il regolatore degli Astri, diritto sereno e immutabile come una legge della Natura. […] Colui che comunica con un tal capolavoro, comunica con l’universo.

elladakosmos.gr