Ένας κύκλος κλείνει, μια νέα αρχή ακολουθεί…

Η παλλαϊκή συμμετοχή στην κηδεία του Βασιλέως Κωνσταντίνου, από το προσκύνημα από τα χαράματα στη σορό του ως την παρακολούθηση της ταφής του στο Τατόι, είναι φανερό ότι έχει θορυβήσει το πολιτικό κατεστημένο και έχει προκαλέσει μεγάλη αναστάτωση. Πρώτα από όλα, θορύβησε η συμμετοχή του κόσμου. Απ’ ό,τι φαίνεται, ουδείς ανέμενε ότι χιλιάδες θα συνέρρεαν στη Μητρόπολη για να αποτίσουν φόρο τιμής στον εκλιπόντα Βασιλέα. Φυσικά, η κυβέρνηση της Ν.Δ. φρόντισε να πάρει κάποια μέτρα επιτρέποντας μόνο ένα ολιγόωρο προσκύνημα. Ακόμη και έτσι, όμως, η προσέλευση τόσων χιλιάδων ήταν μη αναμενόμενη. Και, φυσικά, όσοι συμμετείχαν δεν είναι παρά ένα ελάχιστο ποσοστό αυτών που υποστηρίζουν τη βασιλεία, αγαπούσαν και τιμούν τον Βασιλέα Κωνσταντίνο και επιθυμούν την αποκατάσταση της βασιλείας. Γιατί, η αλήθεια είναι ότι αυτοί που εμφανίστηκαν από νωρίς το πρωί στη Μητρόπολη και όσοι, ακόμη, εμφανίστηκαν στο Τατόι ήταν άνθρωποι που δεν τους ενδιέφερε η δημοσιοποίηση της συμμετοχής τους. Γνώριζαν ότι θα υπάρχουν τηλεοπτικά συνεργεία αλλά και ότι πλήθος βίντεο και φωτογραφιών από κινητά θα ανέβαιναν στο διαδίκτυο. Και αυτό δεν τους ενοχλούσε. Πόσοι, όμως, δεν μπορούσαν να εκτεθούν κυρίως λόγω επαγγέλματος, φοβούμενοι τις συνέπειες; Διότι, εξάλλου, οι βασιλόφρονες δεν είναι και καμιά ευνοημένη κατηγορία στη μεταπολιτευτική Ελλάδα. Για να μην αναφερθούμε στους ηλικιωμένους και σε όσους κατοικούν εκτός Αθηνών.

Κάτι άλλο που επίσης έκανε εντύπωση ήταν η ποιότητα αυτού του κόσμου. Είναι προφανές ότι οι διάφοροι δημοσιογράφοι και τεχνικοί των ελληνικών καναλιών περίμεναν ότι θα δουν γραφικές φιγούρες. Στο σημείο αυτό, ας γίνει μια μικρή παρένθεση: οι Έλληνες δημοσιογράφοι, φωτογράφοι, τεχνικοί διακρίνονταν αμέσως από τους ξένους συναδέλφους τους, διότι έμοιαζαν φοβερά με μπολσεβίκους –και προφανώς είναι. Έδιναν την εντύπωση ότι κρύβουν επάνω τους ματωμένα μαχαίρια… Επίσης, δεν μπορούσαν να κρύψουν το μίσος τους για το θέαμα που αντίκριζαν. Ας επανέλθουμε στον κόσμο. Ήταν ευπρεπείς άνθρωποι, με σεβασμό, με λύπη, και το κυριότερο αυθόρμητα συμμετείχαν στο προσκύνημα και στην κηδεία, χωρίς να έχουν κάτι να κερδίσουν (εκτός των θλιβερών εξαιρέσεων κάποιων πολιτικών που όμως δεν έπεισαν), χωρίς να εξαργυρώνουν κάποιο γραμμάτιο. Δεν ήταν οι γραφικές φιγούρες που θα βόλευαν το σύστημα. Και παρά τις δηλώσεις ενός- δύο συμμετεχόντων ότι είναι δημοκράτες, οι οποίες πολύ πιθανόν ήταν στημένες, ουδείς αμφισβητεί ότι οι άνθρωποι που συμμετείχαν, και οι πολύ περισσότεροι που δεν συμμετείχαν ενώ θα ήθελαν, θέλουν τη βασιλεία πάνω απ’ όλα, και τα υπόλοιπα δεν τους ενδιαφέρουν… Αυτό σημαίνει ότι δεν πιστεύουν στα κόμματα, μετά, δε, τη στάση του πολιτικού κατεστημένου ακόμη και στον θάνατο του Βασιλέως Κωνσταντίνου προφανώς θα τα απαξιώσουν ακόμη περισσότερο και πρώτα απ’ όλα τη Ν.Δ.

Το πιο εντυπωσιακό, όμως, από τη σημερινή ημέρα, την ημέρα της κηδείας του Βασιλέως, ήταν η στάση του διαδόχου Παύλου: πολύ αξιοπρεπής και διακριτική, κάτι που ΟΥΔΕΙΣ πολιτικός μάς έχει δείξει τόσα χρόνια, αλλά και ΒΑΣΙΛΙΚΗ. Στον επικήδειό του μίλησε για την παρακαταθήκη του παππού του. Επεσήμανε τη διαδοχή, αναφερόμενος και στα παιδιά του. Αναχωρώντας από τη Μητρόπολη μέσα στο αυτοκίνητο που τον μετέφερε στο Τατόι ήταν μαζί με τη μητέρα του, και καθώς ανέβαιναν με πολύ χαμηλή ταχύτητα την οδό Μητροπόλεως, είχε το παράθυρο ανοιχτό χωρίς να φοβάται μην τυχόν και κάποιος τον προπηλακίσει ή ακόμη και του επιτεθεί, κάτι το οποίο θα ήταν πολύ εύκολο, διότι ούτε αστυνομικοί υπήρχαν παντού ούτε κάτι που θα εμπόδιζε κάποιον να τον πλησιάσει αιφνιδιαστικά, ακόμη και να τον αγγίξει. Κι όμως, δεν φοβόταν, ανταποκρινόταν στις επευφημίες του κόσμου, ανταποδίδοντας με τη σεμνότητα που επέβαλλε η περίσταση τους χαιρετισμούς, επιδεικνύοντας έτσι, με απόλυτη διακριτικότητα και απλότητα, στάση λαοφίλητου ηγέτη. Ποιος πολιτικός θα τολμούσε ποτέ να περάσει έτσι δίπλα σε πλήθος κόσμου; Κανείς. Και όλα αυτά, χωρίς προσπάθεια, χωρίς τη διάθεση να επιβάλει κάτι στον κόσμο, φυσικά και αβίαστα. Κανένας πολιτικός δεν μπορεί να αντιτάξει μια ανάλογα αξιοπρεπή, ευπρεπή στάση. Σαν σκουλήκια φαίνονται οι πολιτικοί μπροστά στον Παύλο, αλλά και μπροστά στον Νικόλαο, και μπροστά στον Φίλιππο. Ποτέ δεν θα μπορέσουν να συγκριθούν, να φανούν αρκετά αξιοπρεπείς. Η μόνη συμπεριφορά που θα μπορούσε να σταθεί επάξια δίπλα στη βασιλική, ίσως και απέναντι, είναι η στρατιωτική. Γι’ αυτό και οι Έλληνες πολιτικοί μισούν τους Βασιλιάδες: γιατί είναι πολύ κατώτεροι από αυτούς. Και γιατί (οι πολιτικοί) δεν έχουν την αγάπη του λαού, αλλά τη γνωστή πελατειακή σχέση με αυτόν, που τους επιβάλλει να τον διχάζουν, για να διατηρούν οι ίδιοι τη θέση τους. Ο Βασιλιάς, όμως, εγγυάται την εθνική ενότητα, κείμενος άνω και πέραν των κομμάτων.

Η σημερινή συμμετοχή στην κηδεία του Βασιλέως Κωνσταντίνου ένα κίνητρο είχε, αυτό που φαινόταν: την απόδοση τιμής στον θανόντα, τη συνοδεία του στην τελευταία κατοικία του. Όμως, απέβη, χωρίς σχεδιασμό, και η πρώτη συγκέντρωση αποφασισμένων ανθρώπων κατά της ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, κατά της αριστερής ιδεολογίας και νοοτροπίας, είτε αυτή εκφράζεται μέσα από τα αριστερά κόμματα είτε από τη Ν.Δ. Ακόμη και αυτές οι συγκεντρώσεις κατά της Συμφωνίας των Πρεσπών δεν είχαν τόσο έντονα αυτόν τον χαρακτήρα, διότι σε αυτές συμμετείχε και η Ν.Δ., αλλά και αριστεροί όπως ο Θεοδωράκης. Το γεγονός, δε, ότι υπήρχαν πολλοί νέοι (και πολύ νέοι) μέσα στο πλήθος που από τα χαράματα συγκεντρώθηκε στη Μητρόπολη, καθιστά αυτή τη συγκέντρωση ακόμη πιο σημαντική για το μέλλον της πατρίδας.

Ίσως γι’ αυτό μετά μανίας οι δημοσιογράφοι από το πρωί προσπαθούν να μας πείσουν ότι με τον θάνατο του Βασιλέως Κωνσταντίνου «ένας κύκλος έκλεισε». Σύμφωνοι. Αλλά ποιος ακριβώς κύκλος έκλεισε; Μετά από όσα προαναφέραμε, βάσιμα υποψιαζόμαστε ότι δεν είναι ο κύκλος της βασιλείας που έκλεισε, αλλά ο κύκλος αυτής της καταραμένης γενιάς του Πολυτεχνείου, που έδιωξε τον Βασιλέα με το ήδη παρωχημένο δημοψήφισμα του 1974, για να έχουν οι εκπρόσωποί της ανεξέλεγκτη και ασύδοτη εξουσία, να φάνε και να πιούνε σαν κτήνη εις βάρος των πολλών, να πατήσουν πάνω στον κόπο του λαού, να καταχραστούν δημόσιο χρήμα, και, χοντράνθρωποι, αναίσχυντοι και πρόστυχοι καθώς ήταν και είναι, να επιβάλουν τη διαφθορά, τη χυδαιότητα, την απρέπειά τους, να διακωμωδήσουν και να αποδομήσουν τις ηθικές αξίες, να βλάψουν δηλαδή συνειδητά και με πρόθεση την πατρίδα.

Αυτός είναι ο κύκλος που έκλεισε και αυτό δεν θα αργήσει να φανεί.

elladakosmos.gr