Καμπανάκι από Τσεχία: ΕΕ και ΝΑΤΟ να προετοιμαστούν για τα χειρότερα
Οι δυτικοί σύμμαχοι θα πρέπει να παράσχουν στην Ουκρανία περισσότερα όπλα και να βελτιώσουν τις στρατιωτικές της ικανότητες, καθώς αναμένεται μια μεγάλης κλίμακας στρατιωτική σύγκρουση, προειδοποίησε ο Ανώτερος Διευθυντής του Τμήματος Αμυντικής Πολιτικής και Στρατηγικής του Υπουργείου Άμυνας της Τσεχίας Jan Jireš κατά τη διάρκεια συζήτησης που διοργάνωσε η EURACTIV Τσεχίας.
Από το euractiv.gr
«Ο κύριος στόχος (τόσο της ΕΕ όσο και του ΝΑΤΟ) τους επόμενους μήνες και χρόνια θα πρέπει να είναι η προετοιμασία για μια μεγάλης κλίμακας, παρατεταμένη και μεγάλης στρατιωτικής έντασης σύγκρουση», τόνισε ο Jan Jireš.
Τα τελευταία χρόνια, η Ευρώπη έχει επενδύσει ελάχιστα στην άμυνα, παραδέχθηκε ο Francisco Casalduero, υπεύθυνος έργου του Προγράμματος Αμυντικής Ανάπτυξης στη Γενική Διεύθυνση Αμυντικής Βιομηχανίας και Διαστήματος (DG DEFIS) της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Αυτό ισχύει για τον συνολικό όγκο των επενδύσεων και την ανάπτυξη κρίσιμων νέων τεχνολογιών. Πρακτικά, «αυτό σημαίνει μια ανύπαρκτη κοινή άμυνα», είπε χαρακτηριστικά ο Casalduero, προσθέτοντας ότι αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θέτει πλέον την κοινή ευρωπαϊκή άμυνα ως προτεραιότητα.
Ωστόσο, οι εκπρόσωποι της τσεχικής αμυντικής βιομηχανίας ανησυχούν ότι η ΕΕ θα μείνει μόνο στα λόγια και δε θα προχωρήσει σε πράξεις.
Σύμφωνα με την Kristýna Helm, αναπληρώτρια διευθύντρια της τσεχικής Ένωσης Βιομηχανίας Άμυνας και Ασφάλειας, ο τομέας αντιμετωπίζει μεγάλη ζήτηση και είναι «ξεπουλημένος για μια δεκαετία μπροστά», εννοώντας ότι έχει ήδη δεσμευτικές παραγγελίες που εξαντλούν τα παραγωγικά περιθώρια. Ωστόσο, η ζήτηση αυτή προέρχεται κυρίως από τρίτες χώρες.
«Για παράδειγμα, για τις τσεχικές εταιρείες, η ευρωπαϊκή αγορά αντιπροσωπεύει μόνο το 30% των πελατών. Το υπόλοιπο πηγαίνει στο εξωτερικό», δήλωσε ο Helm.
«Μέχρι στιγμής, δεν έχουμε καταφέρει να παρακινήσουμε την ευρωπαϊκή αμυντική βιομηχανία να αυξήσει και να επιταχύνει την παραγωγή της», σημείωσε ο Jireš, προσθέτοντας ότι ο κύριος λόγος είναι η απροθυμία των κρατών να δεσμευτούν σε συμβάσεις παραγωγής, απαραίτητες για την επενδυτική βιωσιμότητα της βιομηχανίας σε περίπτωση που προχωρήσει σε αυτό το βήμα.
