Τι δεν πρόσεξαν οι δημοσιογράφοι στην κηδεία του Βασιλέως

Όπως είναι γνωστό, η εξόδιος ακολουθία του Βασιλέως Κωνσταντίνου έλαβε χώρα στις 16 Ιανουαρίου 2023 στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό Αθηνών, χοροστατούντος του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Ιερωνύμου με την παρουσία 12 Συνοδικών Μητροπολιτών. Η τελετή έγινε σύμφωνα με το Βασιλικό Βυζαντινό τυπικό, ενώ κάθε φορά που οι ιερείς “απευθύνονταν” στον εκλιπόντα με τη φράση «Αξιομακάριστε δούλε του Θεού ημών σε αποχαιρετούμε» πρόσθεταν τo «Βασιλέως ημών γενόμενος».

Πέρα από την παρουσία των 12 Συνοδικών Μητροπολιτών, ενδεικτικό της επισημότητας που θέλησε να προσδώσει η Ιεραρχία στην κηδεία ήταν και τα λευκά άμφια που οι προαναφερόμενοι μητροπολίτες επέλεξαν να φορέσουν.

Η κεντρική πύλη του Μητροπολιτικού Ναού ήταν κλειστή. Όλοι οι επίσημοι καλεσμένοι, δηλαδή και οι Πρίγκιπες και οι Βασιλείς εισήλθαν στον Ναό από τα παραπόρτια. Τους υποδεχόταν ο διάδοχος Παύλος και τους οδηγούσε στις πλαϊνές πόρτες. Η πύλη άνοιξε μόνον, όπως ακριβώς προβλέπεται, για να υποδεχθεί τη σορό του Βασιλέως και αμέσως ξαναέκλεισε. Παρέμεινε κλειστή μέχρι την άφιξη της Βασίλισσας, οπότε άνοιξε και πάλι για να την υποδεχθεί. Αυτή εισήλθε στον Ναό ακολουθούμενη από τον διάδοχο Παύλο. Μετά την ολοκλήρωση της εξοδίου ακολουθίας, τον λόγο έλαβε ο Παύλος, ως πρωτότοκος γιος του Βασιλέως, για να εκφωνήσει τον επικήδειο λόγο: «Μεγαλειότατε, Βασιλιά, πατέρα μου, ήρθε η ώρα του χωρισμού από τη Βασίλισσα μητέρα μας». Και συνέχισε: «Πατέρα, στερήθηκες πολύ νέος τον πατέρα σου, τον Βασιλέα Παύλο, τον παππού μου. Τήρησες όμως την παρακαταθήκη του, που άφησε όταν έγινες 18 χρονών και ανέλαβες την ευθύνη του διαδόχου του ελληνικού θρόνου. Και παρέλαβες το ξίφος του αξιωματικού των ευλογημένων Ενόπλων Δυνάμεων της Ελλάδος. Σου είπε: “Αφιέρωσον την ζωήν σου εις την ευτυχίαν της πατρίδος. Ουδεμία ευγενεστέρα και πλέον αξιόλογος αποστολή. Ενθυμού πάντοτε ότι προτιμώτερον είναι να υποφέρει ο βασιλεύς, παρά ο λαός και η χώρα. Έσο φύλαξ και προστάτης της αγίας ημών Εκκλησίας. Θεράπευε την προσβολήν διά της συγγνώμης, την διχόνοιαν διά της ενότητος, την πλάνην διά της αληθείας, την αμφιβολίαν διά της πίστεως‘”. (Ρήσεις του Βασιλέως Παύλου από την τελετή ενηλικίωσης του διαδόχου Κωνσταντίνου στις 28 Ιουνίου 1958.)

«Είναι ακριβώς αυτή η παρακαταθήκη που δέσμευσε εμένα, τα αδέλφια μου, τα εγγόνια σου. Είναι σύμβολο Τιμής. Ένας Ιερός κανόνας συμπεριφοράς για εμάς που τον ετίμησες εσύ σε όλη σου τη ζωή».

«Δόξασες τη χώρα με το Χρυσό Μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1960. Έφερες Τιμή στη γαλανόλευκη Σημαία μας και στην πατρίδα».

«Η οικογένεια ήταν το παν για σένα και τη μητέρα μας πάντα πιστεύατε πως είναι το θεμέλιο της κοινωνίας. Δημιουργήσατε μια μεγάλη οικογένεια που την ενώνει άρρηκτα η αγάπη, η έννοια του καθήκοντος προς την πατρίδα»

«Ο Θεός σε αξίωσε πατέρα να αφήσεις την τελευταία πνοή στην πατρίδα μας που αγάπησες όσο τίποτε άλλο σε όλη σου τη ζωή. Όπως μας δίδαξες πατέρα όλα αυτά τα χρόνια, εμείς, τα παιδιά σου, τα εγγόνια σου προσφέρουμε και θα προσφέρουμε για πάντα στην πατρίδα».

«’Ισχύς μου η αγάπη του λαού, ήταν και πάντα θα είναι ο κανόνας της οικογένειάς μας. Για εμάς, όμως και για κάθε Έλληνα, η ισχύς της πατρίδας είναι η αγάπη του Έλληνα για αυτήν. Καλό ταξίδι».

Τι, λοιπόν, ακούσαμε τη 16η Ιανουαρίου διά στόματος διαδόχου Παύλου; Για τις «ευλογημένες» Ένοπλες Δυνάμεις, για την αφιέρωση της ζωής σε έναν ευγενή σκοπό. Ακούσαμε για Πίστη, για κώδικα Αξιών. Για Ιερούς κανόνες και παρακαταθήκες. Για σύμβολα Τιμής, τη Σημαία.

Ακούσαμε για την οικογένεια, ότι είναι θεμέλιο της κοινωνίας. Ακούστηκαν οι λέξεις Θεός, Καθήκον, Πατρίδα!

Λόγια που που δεν ακούμε πλέον από επίσημα χείλη, γι’ αυτό και αντηχούν ακόμη στο μυαλό και στην καρδιά μας.

Ήταν σαν να βλέπαμε έναν άνδρα να βάζει τον ένα λίθο μετά τον άλλο, σαν να θέλει να ξαναχτίσει αυτό που 50 χρόνια προσπαθεί η μεταπολίτευση να γκρεμίσει:

Την Ελλάδα!

Και τι είδαμε;

Είδαμε τον νεκρό Βασιλέα σκεπασμένο με τη γαλανόλευκη να τον σηκώνουν στους ώμους τους τα παιδιά και τα εγγόνια του.

Είδαμε τα άλλα μέλη της οικογένειας να κρατούν σε μαξιλαράκια τοποθετημένα τα «διάσημα» του Βασιλέως Κωνσταντίνου -κυρίως τα μετάλλια και τα παράσημα που του είχαν δοθεί.

Ολόκληρη τη Βασιλική οικογένεια, παιδιά και εγγόνια, να γονατίζουν και να σκύβουν το κεφάλι μπροστά από το φέρετρο. Ένα επίσης Βυζαντινό τυπικό.

Το ιδιαίτερα βαρύ φέρετρο του Βασιλέως ήταν σκεπασμένο. Δεν άνοιξε διότι σύμφωνα με το βασιλικό πρωτόκολλο κανείς δεν πρέπει να δει το νεκρό πρόσωπο του Βασιλέως.

Είδαμε την Αυτοκρατορική Βυζαντινή μας παράδοση.

Είδαμε ανθρώπους ντυμένους σοβαρά όπως αρμόζει σε μια τέτοια περίσταση, να συμμορφώνονται, δηλαδή, προς τον ενδυματολογικό κώδικα -με κάποιες παραφωνίες πολιτικών ή των γυναικών τους. Είδαμε τον διάδοχο Παύλο και τους τρόπους ασπασμού και υποκλίσεως ως ένδειξη σεβασμού. Είδαμε τη Βασίλισσα Άννα-Μαρία, προσωποποίηση της αξιοπρέπειας και της σεμνότητας.

Είδαμε πρόσωπα γεμάτα ευγένεια.

Είδαμε τι σημαίνει Ευρωπαϊκή παράδοση. Την πραγματικά δική μας παράδοση.

Φ.Ξ.

elladakosmos.gr