Το οδοιπορικό της Βασίλισσας Λετίθια στην Αθήνα

Χρονογράφημα

Του Ian IV

Η Βασίλισσα Λετίθια κατεβαίνοντας από το αεροπλάνο, κατευθείαν επιβιβάζεται στο αυτοκίνητο το οποίο τη μεταφέρει στο “Μεγάλη Βρετανία”.

Φτάνοντας στο ξενοδοχείο, ρωτά τι είναι εκείνο το μεγάλο κτίριο απέναντι.

Της απαντούν ότι είναι τα πρώην ανάκτορα χωρίς να αναφέρουν τη λέξη “βασιλικά”, διότι αυτή η λέξη απαγορεύεται στην Ελλάδα.

Ρωτά “τα ανάκτορα ποιου” και της απαντούν: “Ε ξέρετε, των προγόνων του μακαρίτη. Τώρα είναι
το καμάρι της Ελλάδος, το ελληνικό κοινοβούλιο.”

“Α, κατάλαβα” λέει αυτή με μια έκφραση που υποδηλώνει απορία και μια μικρή ανησυχία.

Ύστερα ρωτά “ο κήπος δίπλα από αυτό το κτίριο τι είναι;” για να λάβει την απάντηση ότι είναι ο
Εθνικός Κήπος.

Η Βασίλισσα προσθέτει ότι “λογικά είναι ο κήπος που συνόδευε τα ανάκτορα, δηλαδή ο Βασιλ…”

“Μηηηη, μη λέτε αυτή τη λέξη” τη διακόπτει έντρομος ένας υπάλληλος του ξενοδοχείου.

“Αυτά τα απαγόρευσε ο Ηγέτης μας, ο Ανδρέας Παπανδρέου. Αν είδατε, κι εσάς δε σας υποδέχθηκε κάποιος κυβερνητικός παράγων, είστε εδώ ινκόγκνιτο.
Είστε μια απλή ιδιώτης που πάει σε μια κηδεία ενός άλλου ιδιώτη” προσθέτει ο υπάλληλος.

Ξαφνικά αρχίζουν και λύνονται οι απορίες της Βασίλισσας σχετικά με τη μη υποδοχή
της από κανέναν Έλληνα αξιωματούχο.

Αφού ετοιμάζεται για την κηδεία, το αυτοκίνητο είναι έτοιμο για να τη μεταφέρει στη Μητρόπολη Αθηνών.

Επιβιβάζεται και καθώς κατεβαίνει την οδό Μητροπόλεως, βλέπει, δεξιά και αριστερά, τα τετράγωνα σοβιετικά γκρίζα κτίρια που εμποδίζουν τη θέα του αττικού ουρανού.

Καταφθάνοντας στη Μητρόπολη Αθηνών, ενώ περιμένει να δει μια μεγαλοπρεπή εκκλησία, παρόμοια σε μεγαλοπρέπεια με τον καθεδρικό Ναό της Αλμουδένα, βλέπει ένα εκκλησάκι και απορημένη ρωτά τον οδηγό αν ο τελευταίος έχει κάνει κάποιο λάθος.

Ο οδηγός όμως της επιβεβαιώνει ότι αυτή είναι η κεντρική εκκλησία των Αθηνών και ότι εκεί θα τελεστεί η νεκρώσιμος ακολουθία.

Βγαίνοντας από το αυτοκίνητο, κοιτάζει απογοητευμένη και θλιμμένη τον περιβάλλοντα χώρο.

“Τουλάχιστον θα κηδεύσουν τον Βασιλιά σε ένα ωραίο μέρος μακριά από το κέντρο” σκέφτεται και κάνει να εισέλθει στην εκκλησία.

Πριν την είσοδο της όμως, βλέπει τη Μενδώνη και σκέφτεται ότι θα είναι η κυρία που συλλέγει τα χρήματα, κατόπιν παράκλησης της οικογένειας του Βασιλιά Κωνσταντίνου, τα οποία θα δοθούν σε φιλανθρωπίες.

Ενώ τη χαιρετά γεμάτη καλοσύνη, προτού προλάβει η Μενδώνη να μιλήσει, η Βασίλισσα της δίνει μια επιταγή με ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσό, καθότι είναι και γνωστή για το φιλανθρωπικό της έργο.

Η Μενδώνη σαστίζει αλλά δεν προλαβαίνει να πει κάτι καθώς η Βασίλισσα σπεύδει να μπει στην εκκλησία για να γλυτώσει από το σοβιετικό αθηναϊκό τοπίο.

Κατά τη διάρκεια της λειτουργίας, ακούγονται ήχοι από οδομαχίες ενώ ο αέρας έχει φέρει και τη μυρωδιά δακρυγόνων στην εκκλησία κάνοντας τη λειτουργία δυσκολότερη για όλους.

Ρωτά τη Μενδώνη τι συμβαίνει καθώς η τελευταία την ακολουθεί κατ’ εντολή Μητσοτάκη κάνοντας όμως τη Βασίλισσα να νιώθει κάπως άβολα αφού σκέφτεται μήπως το ποσό που έδωσε για τις φιλανθρωπίες δεν είναι αρκετό.

Παράλληλα, τη διαβεβαιώνει ότι αφού κηδευθεί ο Βασιλιάς Κωνσταντίνος θα της δώσει άλλη μια επιταγή με το ίδιο ποσό.

Η Μενδώνη απαντά ότι γίνονται επεισόδια από αριστερούς, οι οποίοι προσπαθούν να κατευθυνθούν προς τη Μητρόπολη με σκοπό να ματαιώσουν τη νεκρώσιμη ακολουθία.

Παρόλα αυτά, καθησυχάζει τη Βασίλισσα ότι είναι ασφαλείς και ότι τα δακρυγόνα είναι λόγω καταστολής των αριστερών από τους αστυνομικούς.

Η Βασίλισσα ευχαριστεί τη Μενδώνη, όμως είναι εμφανώς ανήσυχη πλέον καθώς έχει αρχίσει να φοβάται για την ασφάλειά της.

“Τουλάχιστον σε λίγο τελειώνει η λειτουργία και θα μεταφερθούμε στην πρώην βασιλική οικία όπου θα θάψουν τον Βασιλιά Κωνσταντίνο στο
οικογενειακό κοιμητήριο” λέει στον εαυτό της.

Σκέφτεται ότι εκεί, μέσα στη φύση, μακριά από το κέντρο, θα μπορέσει επιτέλους να ανασάνει λίγο καθαρό αέρα και θα βρεθεί σε ένα ωραίο περιβάλλον.

Με το πέρας της λειτουργίας, η πομπή κατευθύνεται προς το Τατόι.

Φτάνοντας, η Βασίλισσα Λετίθια βλέπει τον κρανίου τόπο και μένει εμφανώς έκπληκτη αλλά και με έναν τρόμο να την κυριεύει, σκεπτόμενη ότι το μέρος μοιάζει με βομβαρδισμένο τοπίο, και κατευθείαν της έρχονται στο μυαλό οι εικόνες από το Μπαχμούτ που έχει δει στην τηλεόραση.

Μη θέλοντας να ξαναρωτήσει τη Μενδώνη φέρνοντάς τη σε δύσκολη θέση κ επειδή έχει αρχίσει να αντιλαμβάνεται την κατάσταση στην Ελλάδα, βαδίζει με δυσκολία μέσα στις λάσπες για την τελευταία κατοικία του Βασιλιά με το μυαλό της ήδη να βρίσκεται στο αεροπλάνο της επιστροφής.

Ολόγυρά της το μέρος ρημαγμένο, η φύση καμμένη και η Λετίθια στέκεται εκεί μην μπορώντας να πιστέψει αυτό που βλέπει ακούγοντας τον παπά να ψέλνει και τα κοράκια να αλαλάζουν.

Πλέον, θέλει με κάθε τρόπο να τελειώσει η κηδεία ώστε να επιστρέψει το συντομότερο δυνατόν στην πατρίδα της. Με το πέρας της κηδείας και πριν επιβιβαστεί στο αυτοκίνητο που θα την πάει στο αεροδρόμιο, εμφανίζεται η Μενδώνη να τη χαιρετήσει.

Η Βασίλισσα σπεύδει και η ίδια να τη χαιρετήσει ενθυμούμενη ότι πρέπει να της δώσει και μια δεύτερη επιταγή. Μετά από έναν σύντομο χαιρετισμό, παραδίδει στη Μενδώνη και τη δεύτερη επιταγή καθώς θέλει να αποχωρήσει το συντομότερο δυνατόν.

Στο δρόμο για το αεροδρόμιο, η σιωπή κυριεύει την ατμόσφαιρα και τα βλέμματα του Βασιλιά Φιλίππου ΣΤ’ και της Βασίλισσας Λετίθια διασταυρώνονται για αρκετά δευτερόλεπτα χωρίς κανένας τους όμως να ψελλίσει κουβέντα.
Η σιωπή τα έχει πει όλα.

Αφού επιβιβάζεται στο αεροπλάνο και αρχίζει πλέον να νιώθει ασφαλής, κατά τη διάρκεια της πτήσης, μια φρικτή σκέψη έρχεται στο μυαλό της και την κάνει να μονολογήσει κάθιδρη.

“Dios mío, cómo sería España si hubieran prevalecido los comunistas…”

“Θεέ μου, πώς θα ήταν η Ισπανία αν είχαν επικρατήσει οι κομμουνιστές…”

πηγή